Van een obsessie met eten en sporten, naar een gezonde relatie met voeding en beweging.
Een (anonieme) oud-cliënt vertelt over haar relatie met eten en wat intuïtief eten voor haar betekent heeft.
“Ik gun iedereen die hiermee vastloopt een Marjolein, weet dat je er geen spijt van krijgt!”
“Al jaren heb ik te dealen met een eetstoornis, wat in corona tijd zichtbaar en tot uiting is gekomen. Nooit ben ik echt tevreden over mezelf geweest. Als kind is er al een zaadje geplant, al overgewicht en in de puberteit werd dit erger. Onzekerheid, geen zelfcompassie en overgewicht. Helaas was dit genoeg voor pesters om mij en vooral om mijn en met mijn gewicht te pesten. Ik hoorde er niet bij, en het enige wat ik juist wilde was erbij horen.
Even kwam ik los van die negatieve cirkel. Ik leerde mijn man kennen, ging in een stad wonen en was daar anoniem. Trouwde en onze droom een gezin te krijgen was daar ook. Helaas liep dit allemaal niet soepel. Eenmaal doorgestuurd en bij een specialist kreeg ik opnieuw een stempel. “Mevrouw u heeft overgewicht, ga daar eerst zelf maar wat aan doen voordat wij medisch kunnen helpen”. Dit liet mij niet meer los! waar een wil is, is een weg. Hoe kan ik zo snel mogelijk afvallen. Ik zag een collega die goed afviel en ben zelf gestart met een crash dieet. Het werkte, ik viel af! Waar ik eerst maar 5 kg wilde afvallen, werd 10 kg. En als ik dan toch die 10 kilo afviel kon ik ook wel mijn ideaal gewicht steeds bijschroeven. Het werd een obsessie! Niets mocht ik meer eten van mezelf. Alleen maar 3 keer per dag een shake en leefde ik op 500kcal totaal per dag. Hé ik heb mijn doel behaald dacht ik steeds, maar nooit was ik tevreden. Denkend aan mijn puberteit dat ik er eindelijk bij hoorde nu ik zo was afgevallen, maar dat was helaas niet het geval.
Ik was verre van gelukkig. Ik moest er alles aan doen om zo te blijven in mijn lichaam met veel te weinig kilo’s. Afspraken hield ik af, helemaal als er ergens gegeten werd, want dan kwam ik weer aan. Fitness, hardlopen en iedere dag 10.000 stappen werden een volgende obsessie. Tot corona, mijn trein reed niet meer. Ik was helemaal op, moe en leeg. Geen emoties meer, ik dacht aan overspannen zijn. Maar de huisarts concludeerde als snel, en zei “ jij hebt een eetstoornis” ze herkende zichzelf in mij. Ze gaf aan dat zij ook in het verleden een eetstoornis heeft gehad. Ik voelde erkenning. Eenmaal doorverwezen naar een kliniek en daar 6 weken therapie gevolgd en gezien bij verschillende artsen kreeg ik echt een label: “anorexia, boulimia, orthorexia”.
Ik kon helaas niet door met deze vorm van therapie omdat ik ook fors depressief was. Maarja de eetstoornis was er nog steeds, die was en is niet zo ineens weg. Ik schommelde enorm met mijn gewicht. van 58 naar 78. Ik bleef maar aankomen, iets wat ik niet wilde!
Toen ben ik hulp gaan zoeken bij Marjolein. Mijn hulpvraag was meer: help mij aan een gezond gewicht, check mijn BMI en geef me een schema dat ik kan volgen zodat ik weer een okay gewicht ga krijgen. Ik kom wekelijks bij je langs om te wegen en doe trouw wat je zegt. Maar zo werkte het helemaal niet. Eerst volgde een fijn gesprek met Marjolein. Ook wel een confronterend gesprek, maar wel een open gesprek met een fijne sfeer. Ik voelde me gehoord en begrepen. Ze gaf aan een nieuwe aanpak te hebben, intuïtief eten! Het niet alleen maar bezig te zijn met BMI en wat er op de weegschaal staat. Ze vertelde erover, het maakte mij nieuwsgierig. Na het gesprek dacht ik erover na en stemde ermee in om dit te volgen.
Het is een enorme mindset allereerst.
-Laat al je eetregels los en sta jezelf eens toe om alles te eten.
-Leren omgaan met je honger en verzadigingsgevoel, leren dit weer te kennen.
-Leren om met emoties om te gaan zonder eten te gebruiken
-Wetend dat je ook kan eten om andere reden dan honger (gezelschap)
Hier heb ik veel yinyang gezien. Afstand doen van de weegschaal, want wat zeggen die cijfers nu eigenlijk? het was meer de vraag hoe voel ik me. Of wat doet het met mij als ik wel die snoepjes eens neem omdat ik die al jaren niet mocht van mezelf. Wat doet het met mij, en wat voor effect heeft dit nou werkelijk. Ik moet niet sporten om af te vallen, ik wil sporten om fit te worden en in goede conditie te zijn. Het is makkelijker gezegd dan gedaan! Weegschaal de deur uit. Ik heb de boeken aangeschaft die Marjolein mij adviseerde en daarvan actief met werkboek aan de slag gegaan.
De eerste periode kreeg ik enorme buien van alles te willen eten, alles wat ik in al die jaren niet van mezelf toestond. Op zoek naar mijn verzadigingsgevoel, want die was met 15 jaar alleen maar crashdieet helemaal nergens meer te bekennen. In die periode kwam ik ook aan, tot ik mijn verzadigingsgevoel vond. En dan de vraag: waarom eet ik iets? is het voeding? of doe ik dit om te vullen? welke emoties zitten erachter?
Door de juiste eetkeuzes te maken en het niet meer te gaan zien als obsessie, zo ook met het bewegen voel ik mij weer een vrij mens. Zelfs dat mijn gewicht weer is gaan zakken, dat merk ik nu aan mijn kleding. Ik kijk nu meer naar mezelf en hoe ik me voel. Doe weer moeite om er leuk uit te zien, en een make up op en je haar leuk. Ook ik mag er zijn. Dan niet met een juiste BMI. Maar wel zoals ik me wil voelen in mijn lichaam en met mijn geest. Ik wil geen strijd meer met voeding. Niet meer willen falen of obsessief bezig te zijn met voeding en sport. Geen etiketten meer te willen lezen of meegaan in nieuwe hypes. Gewoontes doorbreken is heel moeilijk! Maar weet dat er een wil is, en zie dan ook die weg al gaat dit wel met vallen en opstaan.
Marjolein is een hele betrokken en empathische lieve vrouw. Staat achter haar werk in wat ze doet, brengt dit over en begeleidt je hier goed bij. Ze hoort je, ze ziet je en wilt je weer laten stralen. Ze gunt je echt een gezonde relatie met voeding/ sport en bewegen. Dank Marjolein voor alles wat je voor mij hebt betekent! Ik gun iedereen die hiermee vastloopt een Marjolein, weet dat je er geen spijt van krijgt!
Een eetstoornis is echt zonde van je tijd, van elke minuut van de dag die je eraan kwijt bent!”